جنگل


# جنگل #

ای به دوش ،افکنده گیسو،رازِجنگل را بیان کن
رمزو رازِ سرو نازان،پندهای جاودان کن

چشمه ی جوشان تراود ،از رگِ خاکِ اهورا
این زمان را از گزندِ اهرمن ،امن و امان کن

ای چراغِ ماه تابان ،نور را در سینه بنشان
ماه را در برکه ی چشمانِ سبزت میهمان کن

لعلِ رنگینت طلوعِ فجر را در هم شکسته
عشق را در خاتمِ انگشترت ،جامِ جهان کن

جام را از باده ی خُم خانه ی هستی بنا کن
پیرِ جنگل را جوان کن ،شور را در دل فغان کن

آسمان از بارشِ طبعِ طراوت هست گوهر
گوهرِ دُر دانه ی نایاب را آرامِ جان کن
به قلم✍️غلامرضا صلاح زاده (داود)

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *