# آه و زار افتم #
چو مجنون از غم و اندوهِ لیلا اشکبار افتم
اگر از من جدا گردد به صد سودا دچار افتم
چنان در حسرتِ دیدارِ او سر در گریبانم
منِ شوریده دل از رشکِ او در انتظار افتم
دلم از دردِ تنهایی و مهجوری به تنگ آمد
مبادا لحظه ای بر آتشِ هجرانِ یار افتم
چنان در آتشِ عشقش بسوزم با غم و حسرت
به گردِ شمعِ رخسارش بسی پروانه وار افتم
تو آن ایینه ی صبحی چه روشن صاف و بی همتا
اگر روی تو را بینم بدان بی اختیار افتم
چنان مست و خرابم از نگاهِ ناز و گیرایش
من از میخانه ی چشمش همیشه میگسار افتم
دلِ صد پاره ام در تارِ گیسویش پریشان شد
که ناگه در کمندِ زلف او دیوانه وار افتم
خدا را ای طبیبِ من ،به بالینم بیا امشب
زِ دردِ بی امان هر شب دمادم آه و زار افتم
به امیدِ وصالِ او خوشم ورنه همان بهتر
به لطف و رحمت و احسانِ او امید وار افتم
گلی پروده ام با خونِ دل در باغِ آمالم
چو بلبل هر سحر گاهی برایش بی قرار افتم
به قلم ✍️ #غلامرضا صلاحزاده #(داود)
