دل غافل


# دل غافل #

چه غمی ! ای دلِ غافل تو مگر یار نداری
با که گویم که دراین شهر ، تو غمخوار نداری

دلم از محنت و هجرانِ تو خون است چه گویم
بجز از ،ناله ی شبگیر و فغان کار نداری

تا کی از دست تو فریاد و فغان ،باز برآرم
چشمِ امید بر آن قامتِ دلدار نداری

دست از دامنِ همت ،بمیان باز کشیدی
باز در باغِ دلت ،آن گلِ بی خار نداری

به من از جورِ تو صد بار جفا می‌رسد اما
غم و اندوهِ مرا هیچ سزاوار نداری

گر چه یک عمر ،بسر برده ای ایامِ حیاتی
لذت از باده و پیمانه و خَمّار نداری

جز تماشایِ رخت ،در همه عالم نتوان دید
خبر از نورِ تجلی و زِ انوار نداری

دلِ دیوانه به زلفت ،زِ تب و تاب بیوفتد
رحم بر عاشقِ زارِ منِ بیمار نداری

هر که از عشقِ تو شوریده شود هیچ عجب نیست
که چو من عاشقِ دیرینه وفادار نداری

در رهِ عشقِ تو جان دادنِ من بیم رقیب است
باز در خانه ی دل محرمِ اسرار نداری

به قلم✍️#غلامرضا صلاح زاده #(داود)

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *